Stedentocht / citytour

2 stedentocht

Het zijn er dan misschien geen 11 en ik heb het ook zeker niet geschaatst, maar ik heb zeker zoveel indrukken opgenomen. Ik merk nog steeds dat ik twee nachten in een bs heb geslapen onderweg naar Washinton DC, maar dat was het dan wel weer waard.

Vorig weekend ben ik naar Chicago geweest, samen met mijn gastmoeder en Freja. Steve ging niet mee want hij had Chicago al gezien en vond het dus niet nodig om de stad nog eens te bezoeken. Hoewel wij dat natuurlijk wel jammer vonden was hij waarschijnlijk beter af. Ik bedoel maar, ik denk niet dat hij er echt van had genoten om een hele dag winkelend door te brengen. Maarja wat moeten wij anders doen? Er was een hele mijl vol winkelstraat (het is zelfs een van de dingen waar Chicago om bekend staat) dus die moesten wij natuurlijk wel opzoeken. Daarnaast hadden wij het fantastische excuus dat wij niet veel winterkleding mee hadden genomen in onze koffer van 23 kilo, dus we moesten daar wel nieuwe kleren kopen. Natuurlijk is dat niet het enige dat we heben gedaan in CHicago. We zijn die avond naar de pier gelopen (pier is trouwens hetzelfde woord in het Amerikaans) en hebben daar een rondje gemaakt in het reuzenrad. Dat was best vermakelijk aangezien Freja enigszins last kreeg van haar hoogtevrees en ik constant van kant wisselde om een paar goede foto’s te nemen (wat niet helemaal is gelukt) maar ik heb het wel opgebracht om Frjea enigszins bang te maken in het reuzenrad.

De volgende dag hebben wij Teresa’s neefje Andy opgezocht. Zoals iedere zondag in een amerikaanse gemeenschap begon de dag met de kerk. Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik behoorlijk verrast was bij dat plaatje. De kerk leek meer op een voetbalstadium of een grote performance hal dan een kerk. Ik denk dat er een paar duizend mensen in pastte en het zat nog bijna vol ook. En dan zijn er nog een hoop mensen die de missen online volgen en er is nog een zusterkerk die ook behoorlijk uitgebreid is waar een hoop mensen komen. We kwamen net op de goede dag ook want in plaats van een normale mis waar ze natuurlijk praten over de bijbel en over goed, was het het 50 jarige jubileum van de kerk. Dat klinkt misschien niet zo speciaal maar ik heb me toch wel vermaakt toen ze ons dit verhaal vertelde.

ongeveer 52 jaar eerder waren er 4 jongemannen die op een kamp waren met hun kerk. Ze waren bijna klaar met de middelbare school en allemaal zo rond de achtien jaar oud. Op een van de nachten op het kamp hoorden ze een stem. Het was God die tegen ze sprak, Hij vertelde ze om het geloof en de hele geliegie een nieuwe benadering te geven. Hij beloofde ze dat als ze deden was Hij zei, ze een eigen plek zouden krijgen voor hun kerk. Maar eerst moesten ze kleiner beginnen. De groep jongens begon met een geldinzamelingsactie. Ze gingen langs de deuren en verkochten spullen of vroegen om donaties. De gemeenschap was wat verbaasd en niet iedereen vond dit een goed idee. Maar ze hebben het toch voor elkaar gekregen om genoeg geld in te zamelen om een bioscoop af te huren voor een zondagochtend. Ondanks dat God ze zou helpen ging niet alles zoals gepland. De omstandigheden waren niet echt in hun voordeel. Terwijl de paar mensen uit de gemeenschap de parkeerplaats van de bioscoop op reden, toonde het grote bord boven de ingang de film voor die avond. En van alle films die ze hadden kunnen draaien, was het een film over tieners en seks. Dat viel niet bij iedereen even goed. Maar de mis die werd gegeven door de 18 jarige jongens in het oude theater viel wel zeer in de smaak. Iedere week kwamen er meer mensen, en meer donaties voor de kerk. Uiteindelijk kwam er een groot stuk land te koop, ze hadden niet genoeg geld om het direct te kopen, maar met wat rekken en strekken van leningen hebben ze het toch voor elkaar gekregen, daar hebben ze de nieuwe kerk gebouwd. In die kerk is ook een kindercentrum, Promised Land. Er is ook een faciliteit die de armen helpt in een ander gebouw, er zijn verschillene kapellen.

Toen wij Andy’s drie dochters ophaalden in Promised Land, wat zich onder de kerk bevind. Zijn we bijna verdwaald, en nee ik overdrijf niet. Zo groot was die kerk. Als Andy er neit was geweest waren we nooit goed uitgekomen. Rondom de kerk waren vier grote parkeerplaatsen zodat iedereen kon komen. En natuurlijk stonden wij niet op dezelfde als Andy. Toen we elkaar weer getroffen hadden en iedereen veilig ingebeugeld zat in de auto, gingen we naar Andy’s nieuwe huis. Ze hadden het huis net af. Het had behoorlijk lang geduurd maar ze hebben een oud huis volledig opgeknapt. Ze ehbben er een hele verdieping bovenop gezet, de trap naar de kelder verplaatst, de muren opnieuw geverfd, ja ja een heel karwei!

Daarna zijn we met de gehele familie uit eten gegaan, ze woenen in een supervriendelijke buurt dus dat was goed te doen. We hebben een heerlijke zomerse salade gegeten met kip: HMMMMMMM JUM

Daarna zijn we nog naar de Cloud Gate geweest, die ook wel bekend staat als de boon van Chicago. Ja ik weet het dat klinkt nogal stom, maar het is een grote boonvorm in het middenv an een van de parken in Chacago en de oppervlakte is gemaakt van een metaal dat een spiegeleffect geeft. Dat is natuurlijk een superleuke plek om foto’s te nemen. Dus Freja en ik hebben dat natuurlijk ook gedaan. Ik heb toen ook de opleiding fotografie overwogen omdat meerdere andere mensen mij vroegen een foto van ze te nemen, dus de uitstraling heb ik blijkbaar al. We zijn daarna nog naar een Starbuck gegaan om het verkeer van de football wedstrijd te vermijden, de beren speelden tegen de dolfijnen, ja ik vond het ook erg dreigend klinken.



En de andere stad.

Washinton DC, compleet anders maar nog steeds fantastisch! Ik ga daar naar toe met een bus vol 2e klassers naartoe gegeaan, dus dat was weer eens anders. We zijn ’s avonds om ongeveer acht uur weggereden. Onze eerste stop was Gettysburgh, dat is het dorpje waar de grootste slag van de burgeroorlog plaatsvond (de slag van Gettysburgh). Ik kan jullie nu al vast vertellen dat meer dan de helft van alles wat we gezien hebben in DC iets te maken had met de burgeroorlog. Het was wel tof om daar rond te lopen en te zien wat er allemaal gebeurd was, maar ik heb al eerder op slagvelden gelopen (met name WOII) dus dat gevoel kende ik al. Wat ik zeer vermakelijk vond was de manier waarop alle 2e klassers reageerden. Zij hadden namelijk nog nooit zoiets gezien. Sommige van ze waren nog nooit buiten Indiana geweest dus voor hen was het heel speciaal. We hebben daar verschillende aspecten van de slag gezien, natuurlijk de velden waarop ze plaatsvonden maar ook de monumenten die later geplaatst zijn en verschillende beelden van belangrijke mensen in de oorlog. Na Gettysburgh zijn we weer op de bus gestapt en zijn we naar DC gereden, dat was nog ongeveer twee uur verder. Eenmaal in DC zijn we eerst wat gaan eten in een indoor foodcore, dat is zegmaar een plein in een gebouw met allemaal kleine ‘restaurants’ met name fastfood en makkelijk en snel eten. We hebben daar ook kennis gemaakt met onze tour guide voor de rest van de trip. Zijn naam was Joe, hij is een US army verteraan en dat kan je merken aan zijn gehele wezen. Af en toe ergerde ik me wat aan zijn oppervlakkige manier van denken. Alles voor hem was zwart wit hij was erg conservatief en stond helemaal niet open voor de wereld om hem heen. Nouja hij wilde er wel graag over weten maar dan alleen maar om te zeggen hoe het allemaal verkeerd was. Ondanks dat was het een prima man en hij bedoelde het ook allemaal goed. We zijn n DC met name naar ene hoop monumenten geweest voor de verschillende oorlogen waarin de VS betrokken was. En zoals we allemaal weten is dat vrijwel iedere oorlog die ooit heeft plaatgevonden, nouja alles na 1492 dan. We zijn ook naar het Holocaust museum en naar het Newseum geweest. Dat was best interessant maar ik wist het meeste natuurlijk al wantja wij weten nou eenmaal best veel van de oorlog die in ons eigen land heeft plaatsgevonden. Het interessante aan het Holocaust museum was dat ze ook het verhaal vertelden vanaf de kant van de Duitsers. Een van de meest indrukwekkende dingen aan DC was het Washington monument. Dat is een groot monument wat heel hoog is. Je kan daarin omhoog en over de hele stad uitkijken, dat is behoorlijk indrukwekkend. En dan op de weg terug naar beneden gaat de lift plotseling langzamer en gaan de lampen aan de buitenkant aan. Binnen in het monument waren verscheidene stenen geplaatst van verschillende staten of famillies die het monument hebben gesponsord. Een grappig feit over dit monument: Ze waren ongeveer halverwege toen ze geen steen meer hadden om verder te werken. Het heeft toen voor een paar decenia daar zo half af gestaan totdat ze genoeg geld hadden om verder te gaan. Je kan de scheiding in de steen nog steeds zien.

We zijn ook naar het Witte huis geweest, of in ieder geval naar het hek. Aan de andere kant van de straat is er een tentje opgezet hierin bevinden zich protestanten die protesteren tegen kernwapens. Het grappige hieraan is dat er 24/7 mensen aanwezig moeten zijn, anders is het legaal voor de regering om de tent af te breken. Wij wilden horen wat ze te zeggen hadden maar Joe kapte ze af door te zeggen dat het ons helemaal niks uitmaakte wat ze te zeggen hadden, maar alleen wilde laten zien dat ze het recht hadden om het te zeggen… Een beetje tegenstrijdig als je het mij vraag maar hé dat is alleen maar mijn mening. Het laatste wat ik over DC ga schrijven is over het Capitol building, bovenop het gebouw staat vrijheid, een 15 voet hoog standbeeld van een vrouw en haar naam is vrijheid. In de oude wetten van DC staat dat geen enkel monument of gebouw hoger mag zijn dan vrijheid. Dat is waarom alle andere monumenten 14,5 voet zijn en gebouwen niet hoger dan het standbeeld, daarom heeft DC geen wolkenkrabbers. De binnenkant van het gebouw is behoorlijk indrukwekkend, met verschillende frescos op het plafond en een hoop standbeelden en schilderijen aan de binnenkant. Delen ervan behoorden vroeger tot het senaat of the HOR, de twee takken (naast de president) van de regering. Wij waren in de oude kamer van het HOR, voor alle presidenten of hele belangrijke mensen in de Amerikaanse geschiedenis hebben ze kleine gouden plaatjes in de grond geplaatst met hun namen en jaren erop. De kamer daarnaast is de plaats waar de supreme court (de hoogste rechtbank in the het land) discussies voert en zaken oplost.

Daarnaast zijn we nog naar een supergrote begraafplaats geweest, waar ik een milkshake verdiende door met wat duitse soldaten te praten, nar het lincon memorial, verschillende oologsmonumenten, plaatsen om te eten. En natuurlijk ging er een hoop tijd voorbij in de bus in het verkeer van DC, gelukkig had ik mijn busbuddy Autumn wie goed gezelschap maakte.